موسيقي پاپ ايراني، موسيقي پاپي است كه خاستگاه آن، ايران مي‌باشد.

سال‌هاي نخست

موسيقي پاپ ايراني، در سدهٔ ۱۹ ميلادي و در دوران پادشاهي قاجاريان زاده شد، و پس از نوآوري پديدهٔ راديو، گسترش يافت.^[۱]

بازار موسيقي ايران، پيش از دههٔ ۵۰ ميلادي، در دست خوانندگان موسيقي كلاسيك ايراني بود.^[۲] احمد عاشورپور كه به پدر موسيقي پاپ ايراني مشهور بود، خواننده ترانه هاي فولكلور گيلكي و فارسي باترانه هايي همچون نوروز ، سازونقاره ، جوما بازار ميباشد. موسيقي پاپ ايراني با روي‌كارآمدن و درخشش هنرمنداني مانند ويگن، كه «سلطان» جاز ايران شناخته مي‌شد، و به‌كارگيري سازها و شيوه‌هاي موسيقي غربي، دگرگون شد.^[۲][۳] ويگن، نخستين كسي بود كه گيتار را در موسيقي ايراني نواخت،^[۲] و نخستين ترانهٔ او، «مهتاب»، سرآغاز يك دگرش در موسيقي ايراني بود.^[۳]

احمد عاشورپور، شهرام شب‌پره، شهبال شب‌پره، ابي، ويگن، حسن شماعي‌زاده،ستار،حبيب ،داريوش، دلكش، رامش، عارف، فتانه، عماد رام، فرهاد، گوگوش، حميرا، ليلا فروهر، معين، مهستي، و هايده‎، برخي از چهره‌هاي كهن موسيقي پاپ ايران هستند. بابك بيات ،اسفنديار منفردزاده، انوشيروان روحاني، جهانبخش پازوكي، حسن شماعي زاده، سياوش قميشي، آندرانيك، اريك، لقمان اطحمي، صادق نوجوكي، فريد زلاند، محمد حيدري، منوچهر چشم‌آذر، ناصر چشم‌آذر، و واروژان، از آهنگسازان اين دوران بودند.^[۴] همچنين، اردلان سرفراز، ايرج جنتي عطايي، همايون هوشيار نژاد، و شهيار قنبري، از ترانه‌سرايان نسل نوي اين دوران بودند.

پس از انقلاب ۱۳۵۷

پس از انقلاب ۱۳۵۷، از بسياري از زمينه‌هاي هنري جلوگيري شد، و بسياري از هنرمندان ناچار شدند به رها كردن پيشهٔ خود يا دنبال كردن آن در بيرون از كشور. تا پيش از انقلاب ۱۳۵۷، هارموني‌هاي به‌كاررفته در موسيقي پاپ ايران، بر پايهٔ رديف موسيقي كلاسيك ايراني بودند. با كنار رفتن بسياري از آهنگسازان، موسيقي پاپ ايراني دچار يك دگرگوني شد.

موسيقي پاپ در ايران، در دههٔ نخست جمهوري اسلامي، سراسر ناپديد شد، ولي پس از جنگ هشت‌ساله با عراق، با رويكردي جداسر از موسيقي ايراني برون‌مرزي، دوباره پديدار شد.^[۵] عليرضا افتخاري كه از سبك آواز خواني سنتي به سبك پاپ روي آورد و ديگر نفرات مانند بيژن خاوري، پرويز طاهري، حسن همايونفال، حميد غلامعلي، عباس بهادري، مهدي سپهر، و مهرداد كاظمي، از چهره‌هايي بودند كه در «دوران سازندگي» روي‌كار آمدند.

موسيقي پاپ، در «دورهٔ اصلاحات»، با گشايش در سياست‌هاي فرهنگي و هنري، پا به دوره‌اي ديگر گذاشت. در دههٔ نود ميلادي، براي پيشي گرفتن از موسيقي ايراني برون‌مرزي، سرپرستان زمينهٔ موسيقي برآن شدند كه كارهايي همسو با چارچوب قانوني خود توليد كنند.^[۵] محمدعلي معلم دامغاني و فريدون شهبازيان، در صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران، انجمني را براي بررسي بازگشت و پيشرفت موسيقي پاپ برپا كردند.^[۶] محمد اصفهاني، خشايار اعتمادي، سعيد شهروز، شادمهر عقيلي، و گروه آريان، از نخستين كساني بودند كه پروانهٔ كار پيدا كردند. حسين زمان، عليرضا عصار، قاسم افشار،امير كريمي، ماني رهنما، و ناصر عبداللهي، از ديگر خوانندگان پاپ اين دوره بودند. برخي از كارهاي آنان، در تلويزيون نيز پخش شد. اين كارها، گرچه هواداران و دنبال‌كنندگان گسترده‌اي داشتند، ولي از ديد برخي از منتقدان، هم در زمينهٔ تكنيك و هم درونمايه، ناخوش‌آيند بودند. فريدون شهبازيان نيز كناره‌گيري كرد و به منتقدان موسيقي پاپ رايج در ايران پيوست.^[۷][۸]

در سال ۱۳۷۷، براي نخستين بار پس از انقلاب ۱۳۵۷، جشنوارهٔ موسيقي پاپ برگزار شد.^[۵] پس از آن، خوانندگان پاپ جوان‌تر، اين جريان را پيش بردند. به دنبال گسترش فناوري‌هاي نوين و دسترسي همگاني به اينترنت، گروه‌ها و خوانندگان زيرزميني موسيقي پاپ نيز آغاز به كار كردند.

پس از دههٔ ۷۰، چهره‌هايي چون رضا صادقي، گروه رستاك، محسن يگانه، احسان خواجه اميري، بابك جهانبخش، امين رستمي، بنيامين بهادري، بهنام صفوي، علي لهراسبي، محسن چاوشي، حميد حامي، فرزاد فرزين، حميد عسكري، مهدي يراحي، گروه سون، سيروان خسروي، علي عبدالمالكي، مجيد خراطها، فريدون آسرايي، مازيار فلاحي، حامد هاكان، حامد پهلان و محمد عليزاده روي‌كار آمدند. همچنين امير تتلو، آرمين تو اي اف ام، رضايا و حسين تهي نيز از خوانندگان پاپ زيرزميني آن دوره بودند.

براي دانلود بهترين آهنگ هاي پاپ ايراني اينجا كليك كنيد.